Historia
Kościół parafialny p.w. św. Kazimierza w Nowym Sączu
W centrum Nowego Sącza, u zbiegu ulic: Długosza i Kościuszki usytuowany jest kościół p.w. św. Kazimierza, Królewicza, w powszechnej świadomości Sądeczan, zwany również „kaplicą szkolną”, ponieważ taki był cel jego budowy, której inicjatorem był profesor sądeckiego gimnazjum Ludwik Małecki.
Projekt, wykonany przez wybitnego architekta Teodora Talowskiego (1857-1910) w 1902 r., z pewnymi zmianami, został zrealizowany w latach 1908-1912. Zbudowany został z cegły, z charakterystycznymi elementami kamiennymi. Styl neogotycki, trójnawowy z transeptem, węższym od nawy prezbiterium, zamkniętym trójbocznie, z dwiema zakrystiami po bokach tworzy architektonicznie harmonijną całość, sprzyjającą skupieniu i modlitwie. W fasadzie, ujętej dwiema smukłymi wieżami, usytuowane są trzy wejścia, prowadzące do wnętrza.
Portal główny wieńczy wymowna mozaika ceramiczna z centralnie umieszczonym w kształcie medalionu wizerunkiem NSPJ i inskrypcją: „Bogu na chwałę – MCMXII – Młodzi na pożytek”. Nad portalem usytuowane jest ostrołukowe okno z maswerkową dekoracją. Przedsionki boczne w formie podcieni wspierają kamienne kolumny, podobne do tych, które podtrzymują chór muzyczny. Okna o ostrołukowym kształcie i zróżnicowanej wielkości posiadają kamienną dekorację maswerkową z laskowaniem.
Witraże, które do nich zaprojektował Stefan Matejko (krewny słynnego Jana) a wykonała w 1912 r. Firma Żeleńskich z Krakowa, były pierwszym elementem wystroju wnętrza, które pierwotnie nawiązywało do stylu architektonicznego a na przełomie lat dwudziestych i trzydziestych XX wieku otrzymało jednorodny styl secesyjny.
Autorem wystroju wnętrza był profesor Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie – Jan Bukowski, który wykonał projekt polichromii ściennej, mozaiki ceramicznej, ołtarza głównego, ambony oraz lamp oświetleniowych.
Ołtarz główny uchodzi za jedyny w Polsce w stylu secesji.
Wzorowana na baroku środkowa część ołtarza z ciężkim gzymsem wspartym na kolumnach zawierała od czasu jego wykonania w 1928 r. obraz Matki Boskiej Częstochowskiej w królewskich koronach. Skrzydła boczne, posiadające kształt tryptykowy, przedstawiają św. Wojciecha, św. Kazimierza, św. Kingę i św. Stanisława, biskupa. Obrazy te wykonał sam projektant ołtarza – prof. Jan Bukowski, absolwent sądeckiego Gimnazjum im. Ks. Jana Długosza.
Obraz centralny ołtarza jest wymienny, w zależności od okresu liturgicznego. Są to: obraz Chrystusa nauczającego (1966), obraz św. Kazimierza i obraz św. Rodziny wykonała sądeczanka, artysta malarz, Maria Ritter. Obraz Św. Jana Pawła II (2005), wymalowała również sądeczanka, dr Karolina Janczy. Wystrój prezbiterium uzupełnia tzw. „ołtarz soborowy” i ambonka. Umieszczone w prezbiterium tablice upamiętniają rektorów kościoła: ks. Michała Nowickiego, ks. Michała Klamuta, ks. dra Jędrzeja Cierniaka oraz prof. Ludwika Małeckiego, inicjatora powstania świątyni. 25.VI.2000 roku umieszczono tablicę upamiętniającą Jubileusz 2000-lecia chrześcijaństwa oraz zrealizowany w drugiej połowie lat 90-tych remont. W 2005 roku odsłonięto tablicę upamiętniającą Bpa Józefa Gucwę, rektora kościoła w latach 1952-1969.
Ołtarze boczne, w dzisiejszym kształcie powstały w latach sześćdziesiątych XX wieku, przed konsekracją kościoła, której dokonał ówczesny Biskup Tarnowski Jerzy Ablewicz, 25.IX.1966 r. Rzeźbę św. Józefa do ołtarza bocznego po stronie lewej z 1966 r. wykonał art.-rzeźb. Mieczysław Bogaczyk – sądeczanin. Prawy ołtarz boczny wykonany w 1965 r. wypełniają ikony, autorstwa Marii Ritter. W centrum ikona Matki Bożej Nieustającej Pomocy, po bokach Zwiastowanie NMP i Ofiarowanie w świątyni. Nową aranżację ołtarzy bocznych według projektu dr Karoliny Janczy, wykonano w latach 2007-2009.
Oryginalnym elementem wystroju są Stacje Drogi Krzyżowej, wykonane w 1957 r. w formie ceramicznych medalionów przez artystę – plastyka, Władysława Hasiora, – sądeczanina.